HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W KAMIENIU.
Na brzegu Wisły położona jest malownicza wieś Kamień. Zapiski o Kamieniu spotykamy już w kronikach Jana Długosza w XV wieku. Wieś ta wówczas była własnością królewską. Znajdują się tu ruiny dworu zbudowanego w 1823 roku oraz pozostałości parku angielskiego. Trudno ustalić datę powstania szkółki wiejskiej w Kamieniu. Przypuszcza się, że miało to miejsce między rokiem 1820 a 1864. Z okolicznych wsi zbierała się gromadka dzieci, które zasiadały w niskiej, ciasnej, wilgotnej i zimnej izbie. Zajęcia prowadził jeden nauczyciel. Nauka odbywała się w języku rosyjskim. Przed I wojną światową jednym z nauczycieli był pan Jan Liszewski. (fot.1 Jan Dziwisiński)
1 września 1916 roku nauczycielem w Kamieniu został pan Jan Dziwisiński. Budynek szkolny był wówczas bardzo zaniedbany i zniszczony. Dzięki zaangażowaniu mieszkańców Kamienia został on odremontowany. W listopadzie rozpoczęła się nauka. Pan Jan Dziwisiński założył w Kamieniu Koło Miłośników Teatru. Opracowywano i wystawiano więc liczne sztuki teatralne.
W roku 1918 nieopisana radość ogarnęła serca Polaków. Aby uczcić to jakże ważne wydarzenie historyczne, wiosną 1919 roku posadzono przed szkołą lipę. Pod jej korzeniami została umieszczona butelka z listą uczniów. 
(Fot. 2 Lipa z 1919r.)
W roku 1928 Pan Dziwisiński został mianowany stałym kierownikiem Szkoły Podstawowej w Kamieniu. Uczył i wychowywał dwa pokolenia zamieszkujące tę miejscowość. Był dobrym nauczycielem, oddanym wychowawcą, doskonałym organizatorem życia kulturalnego na wsi i wielkim społecznikiem. Brał czynny udział w życiu Straży Pożarnej w Kamieniu, był jednym ze współzałożycieli tzw. „Kasy Stefczyka”.
W tym czasie w miejsce starego budynku szkolnego zwanego „sołtysówką” została wybudowana nowa szkoła – drewniana, która stoi do dziś i jest użytkowana jako prywatny budynek mieszkalny. Tam przeniesiono sale lekcyjne.
(Fot. 3 dawna szkoła, fotografia z roku 2011)
W latach 30-tych zrodziła się myśl zorganizowania choć jednej szkoły siedmioklasowej na terenie gminy. Za zgodą Rady Gminnej doszło do wykupienia od właściciela majątku 2 morgów ziemi między Kamieniem i Piotrawinem. Na tej ziemi miała być wybudowana szkoła. Plany nie zostały jednak zrealizowane, wybuchła II wojna światowa.
W dniu 1 września 1939 roku dzieci z polskie nie poszły do szkoły, nie usłyszały dzwonka. W ich uszach grzmiały armaty, świstały kule i pociski, warczały samoloty. Okupant zabronił uczyć się po polsku. W Kamieniu podczas okupacji początkowo trwała nauka. Później jednak, po napaści Hitlera na ZSSR, w szkole urządzono szpital, a gdy Niemcy szpital zabrali, dzieci znów mogły zasiąść w szkolnych ławach.
W 1941 r. zamknięto polską szkołę, ale nauczyciele z Kamienia ani na moment nie zapomnieli, jak mają spełniać swoją powinność. Walczono o mowę polską, o kulturę narodową. Pięknymi zgłoskami w dziejach naszej szkoły zapisało się ocalenie polskich podręczników, które Niemcy nakazali spalić na stosie. Dzieci jak „tropione zwierzęta” ukradkiem szły uczyć się polskiej mowy, czytać utwory Mickiewicza i innych wielkich twórców. I jakby na przekór hitlerowcom walczyły o polskość, uczęszczając na tajne komplety. Ileż to było strachu, gdy znienacka wpadli tu Niemcy…
Pan Jan Dziwisiński, Pan Władysław Czerwonka, Pan Władysław Długosz dzielnie trwali na swoich katedrach. Dzięki nim młodzież mogła kontynuować naukę i ukończyć ją zaraz po zakończeniu wojny.
Nadeszło lato 1944 roku. Od wschodu szła upragniona wolność. 1 sierpnia 1945r. kierownikiem szkoły został Pan Leon Rejniewicz. Trudności były duże. Na budynku szkoły nie było dachu, brakowało drzwi i okien. Nie było ławek, stołów, materiałów biurowych, dzieci nie miały książek. Mimo to nauka rozpoczęła się. Społeczność Kamienia przyszła z pomocą, najważniejsze braki usunięto. Pracę w szkole podjęli: A. Rejniewiczowa, H. Misztal i B. Jakubczyk. Natychmiast zajęto się gromadzeniem księgozbioru do biblioteki szkolnej. Pierwsze książki pochodziły z darów. Część pomocy wykonywano we własnym zakresie, gromadzono sprzęt. (Fot. 4 uczniowie w 1946r.)
W roku szkolnym 1946/47 w Kamieniu była już szkoła siedmioklasowa. Organizowano liczne uroczystości szkolne. Nauczyciele brali udział w konferencjach rejonowych i powiatowych. Organizowane było również odrabianie prac domowych w szkole pod kierunkiem nauczycieli, którzy pomagali uczniom słabszym. Szkoła brała czynny udział w zbiórce na odbudowę Warszawy, organizowała czyny społeczne, wiele miejsca poświęcano założeniom i realizacji Planu 6 – letniego. Pani A. Rejniewicz prowadziła chór szkolny.
W roku 1951 wykonano szereg prac na rzecz szkoły, a mianowicie: ułożono bruk, doprowadzono boisko szkolne do wzorowej czystości, zasadzono morwowy żywopłot. Szkoła pełniła rolę ośrodka życia kulturalnego na wsi. Organizowano odczyty, pogadanki dla rodziców. Bardzo uroczyście obchodzono Dni Oświaty, Książki i Prasy. 
(Fot. 5 sala lekcyjna)
Nauka odbywała się w dwóch budynkach, w szkole drewnianej- tej przy wierzbach oraz „w pałacu”, w którym niegdyś mieszkał dziedzic. Odległość między budynkami utrudniała pracę, ale mimo to osiągano dobre wyniki. W Piotrawinie w tym czasie kierownikiem szkoły był pan Józef Gliwicki, który uczył tam również przez cały okres międzywojenny. Było tam sześć oddziałów, więc do klasy siódmej dzieci uczęszczały do Kamienia.
W roku szkolnym 1954/55 zaszła zmiana na stanowisku kierowniczym. Pan L. Rejniewicz przeniósł się do Niezdowa, a na jego miejsce przybył Pan Władysław Bownik. Zmienili się nauczyciele. W dalszym ciągu szkoła mieściła się w dwóch budynkach znacznie odległych od siebie. Sytuacja pogorszyła się, gdy spłonął „pałac”. Wówczas trzeba było zmieścić wszystkich uczniów w dwóch salach. Panowała ogromna ciasnota. Zachodziła konieczność budowy nowej szkoły. Rozpoczęto pierwsze rozmowy i starania. Wiele osób było za tym, żeby wybudować wspólną szkołę dla wsi Kamień, Piotrawin, Kol. Kamień i Kol. Piotrawin oraz Kępa Solecka. W związku z tym należało wybrać plac pod budowę. Ustalono, że będzie to plac ocieniany przez potężne lipy, położony między Kamieniem a Piotrawinem. Ziemia ta należała do Spółdzielni Produkcyjnej w Piotrawinie. Doszło wiec do zamiany; Spółdzielnia Produkcyjna odmierzyła działkę, w zamian zaś wzięła w użytkowanie ziemię szkolną. 1 lutego 1959 r. odbyło się zebranie, na którym zapoznano mieszkańców z głosem Kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego w tej sprawie. Zebrani rodzice postanowili opodatkować się na uzupełnienie funduszu budowy. Położono kamień węgielny pod budowę. Budową zajęło się Puławskie Przedsiębiorstwo Budowlane. (Fot. 6 Budynek rok 1962)
10 lutego 1961 roku to ważny dzień dla mieszkańców Kamienia, radosny moment otwarcia nowej szkoły. Trudy lat minionych zostały nagrodzone. Młodzież otrzymała piękny budynek z salą gimnastyczną. Szkoła była wówczas jedną z najlepszych w powiecie opolskim. Została wyposażona w pomoce naukowe i sprzęt. Swoją obecnością zaszczycili uroczystość: ówczesny Kurator Okręgu Szkolnego w Lublinie mgr E. Zachajkiewicz, I sekretarz KP PZPR – J. Wójtowicz, inspektor szkolny Franciszek Iwańczuk. W czasie tej uroczystości szkoła otrzymała imię Armii Ludowej. Miejscowa ludność uporządkowała teren budowy i ogrodziła plac szkolny.
W nowych warunkach uczniowie rozpoczęli swoją przygodę z nauką. Od kwietnia 1972 roku dyrektorem szkoły została pani Mieczysława Bownik. Swoją pracę dyrektorską pełniła do 31 sierpnia 1975 roku. Od 1 września 1975 roku zarządzanie placówką szkolną przejął pan Stanisław Szynkaruk i pełnił ją do roku 1992r. Jego następczynią została pani Jadwiga Kapuścińska. 
(Fot. 7 nauczyciele w 1965r.)
W roku 1999 w polskiej oświacie nastąpiła reforma. Objęła ona również naszą szkołę; z ośmioklasowej szkoła zmieniła się w sześcioletnią podstawówką. Uczniowie po szóstej klasie przechodzili do trzyletniego gimnazjum. W tym czasie dyrektorem szkoły została pani Barbara Lipa i pełniła tę funkcję do 2019.
30 listopada 2011 roku budynek Szkoły Podstawowej w Kamieniu świętował swój złoty jubileusz. Na uroczystość przybyli licznie zaproszeni goście. Zostali oni zapoznani z historią szkoły. Najwięcej wzruszeń przyniosła prezentacja multimedialna i wystawa zdjęć z pięćdziesięcioletniej historii.
Podobnie jak wiosną roku 1919 dzieci uczciły radość odzyskania niepodległości, sadząc obok szkoły lipę, tak i wiosną 2018 roku radość 100-lecia odzyskania niepodległości uczczono posadzeniem obok szkoły Dębu Niepodległości.
Od września 2019 roku obowiązki dyrektora przejęła pani Marta Lorek. Obecnie Szkoła Podstawowa w Kamieniu to piękny, poddany termomodernizacji budynek, wokół którego rozciąga się ogromny plac zieleni z boiskami szkolnymi i placami zabaw. (Fot. 8 Budynek rok 2018)
Szkoła należy do Klubu Szkół UNICEF. Odbywają się tu również nowatorskie zajęcia z robotyki. Uczniowie biorą udział w licznych konkursach i zawodach sportowych, odnoszą sukcesy nawet na szczeblu ogólnopolskim.
W roku szkolnym 2022/23 obowiązki dyrektora szkoły pełnił Marek Jakoniuk.
Bliskie sąsiedztwo Wisły i nowo wybudowanego mostu czyni ten zakątek Lubelszczyzny jeszcze bardziej atrakcyjnym, a dla uczniów stanowi doskonałe miejsce do nauki i zajęć pozalekcyjnych.
Informacje zebrała Anna Chmiel
Nasza szkoła w fotografii, rok 2020.