ANDRZEJKOWE LANIE WOSKU I INNE ZABAWY
W andrzejki fajna jest zabawa,
ale przed wróżą lekka obawa.
Wosku wylewanie,
przez kluczyk zaglądanie,
butów przekładanie,
różne wyliczanie,
o przyszłość pytanie
– my się w te wróżby bawimy,
ale nie do końca w nie wierzymy.
25 listopada dzieci dały się ponieść zabawie andrzejkowej, która w naszym oddziale przedszkolnym stała się już tradycją. W atmosferze magii i wróżb przedszkolaki poznawały swoją przyszłość z wosku, kart, worka, kubka, butów, obrazków, serca. Rozumiały, że mimo ciekawych i niezwykłych przepowiedni należy je traktować z przymrużeniem oka. Tańczyły przy popularnych przebojach i piosenkach przedszkolaka. Gościły się przy stole, który dzięki rodzicom spełnił ich marzenia. Przygoda dzieci ze światem przepowiedni dostarczyła im w tym dniu wiele pozytywnych emocji i wrażeń.
Wychowawca Aleksandra Pogoda
PLACKI ZIEMNIACZANE – KLASYK KUCHNI POLSKIEJ DANIEM PRZEDSZKOLAKA
„Wyznać należy, ze po chrzcie świętym kartofle są największym dobrodziejstwem ludziom użyczonym przez nieba. Więcej Ameryce winniśmy za nie wdzięczności niż za kruszce złota i srebra…” – tak pisał XVIII-wieczny pisarz Julian Ursyn Niemcewicz. Nic więc dziwnego, że w polskich zwyczajach ludowych oraz w polskiej kuchni ziemniak jest szczególnie potraktowany. Również my, organizując w oddziale przedszkolnym Dzień Placka Ziemniaczanego daliśmy świadectwo tego, jak cenna jest dla nas ta kulturowo – obyczajowa spuścizna. A ponieważ jesień szczególnie sprzyja przygotowywaniu ziemniaczanych smakowitości, uznaliśmy ten czas jako dobry do realizacji zaplanowanych działań.
Dzień przedszkolny dzieci rozpoczęły od wysłuchania „Krótkiej bajki o ziemniaku” opowiadanej przez wychowawcę. Potem obejrzały animację „Częstujcie się – Ziemniak” i uzupełniły swoją wiedzę o podstawowe informacje przyrodniczo – historyczne. I cierpliwie obserwowały sposób przygotowywania placków ziemniaczanych zanim je skosztowały i doceniły. Smakowały równie dobrze jak ziemniaki pieczone w „złotku”, przygotowane przez rodzica w domu.
Tego dnia ziemniaki zostały przedstawione w różnej roli. Dzieci dotykały bulwy ziemniaków wybierając najoryginalniejszą, tańczyły do melodii ludowej przyśpiewując: „Kartofel, kartofel robił śmieszne miny, więc go dzieci zjadły, bo go polubiły”. Wymyślały ciekawe nazwy, np.: kartofelki „Śmichejki”, ziemniaczki „Brzuchaczki, ziemniaczki „Okrąglaczki” itp. Poznały ziemniaka słodkiego – batata, uprawianego w Ameryce Południowej. Bawiły się w kręgu z wykorzystaniem wierszyka: Mój ziemniaczku, mój malutki rośnij duży, okrąglutki…”, przeskakiwały przez kartofelki utrwalając określenia stosunków przestrzennych, „nawlekały” wyrazy, które rozpoczynały się sylabą „zie”. Dopasowywały w pary części obrazków i kolorowały rysunek przedstawiający ziemniaczanego dziadka. Nauczyły się też piosenki: „Rośnie sobie w ziemi, woda go podlewa. Pójdę go wykopać, lecz najpierw zaśpiewam”. Na koniec dzieci z zaciekawieniem wysłuchały śmiesznej interpretacji „Bajki o wróbelku Elemelku, o ziemniaczku i bąbelku” i wyciągnęły z niej dla siebie stosowne wnioski.
Jednak najważniejszą rolą ziemniaków w tym dniu była rola kulinarna. Ziemniaki były bohaterem wspólnego drugiego śniadania, co było nietypowe i niemożliwe bez pomocy rodziców. Dziękujemy!
Wychowawca Aleksandra Pogoda
POLSKA – MOJA OJCZYZNA
Pod tym hasłem odbył się konkurs plastyczny zorganizowany przez Opolskie Centrum Kultury. Konkurs odbywał się w trzech kategoriach wiekowych. W kategorii pierwszej – dzieci 6 letnie, nasz przedszkolak Miłosz Maj zajął I miejsce za oryginalną i pomysłową, estetyczną pracę o wyjątkowych walorach artystycznych.
Gratulujemy sukcesu i życzymy dalszych osiągnięć plastycznych!
Wychowawczyni Aleksandra Pogoda
